Een belangrijk onderdeel van het proces is de wijze waarop ieder van ons, als partner en als zoon en dochter het eigen leven dat verder gaat, vorm geeft. Hoe vinden we een goede balans tussen de mantelzorg en de eigen energie en ontwikkeling. Welke keuzes kan, mag en wil je maken? Hoe ga je om met schuldgevoel dat op de meest onverwachte momenten toch onder je huid kruipt? Op welke wijze kunnen we het beste de beschikbare energie en tijd inzetten?

Door de lange duur van het proces ontstaat gaandeweg ook weer ruimte voor een eigen leven naast de zorg en aandacht die hij nodig heeft. Dat is fijn, en tegelijkertijd ook vol dilemma’s. Bijvoorbeeld, mag ik mij gelukkig voelen? Het omgaan met het Nieuwe Anders en de doorlopende aanpassingen, afgestemd op zijn situatie is een belangrijke opgave. Als gezin en met andere betrokkenen hebben we in de afgelopen jaren bij een aantal belangrijke momenten stil gestaan, vaak ondersteund door een ritueel. Zoals een verjaardag, geboorte van een kleinkind, een begrafenis, een trouwerij. Steeds hebben we een andere, aangepaste vorm gezocht waardoor we alle betrokkenen recht konden doen. Dat waren krachtige momenten van samenzijn. Het heeft ons geholpen in de verbinding met elkaar en verder gaan in het Nieuwe Anders. 

Het uitwisselen van onze ervaringen en rituele vormen hebben geholpen om de verbinding tussen ons te versterken. Door mijn opleiding tot celebrant, ritueel begeleider, aan de Universiteit voor Humanistiek te Utrecht heb ik mijn kennis en competenties met betrekking tot rituelen verdiept. Rituelen kunnen je helpen stil te staan bij een bijzonder moment, terug te kijken en vooruit te kijken. Rituelen kunnen een transformatie ondersteunen.