Lezingen
Al sinds 2016 neem ik langzaam afscheid van mijn partner, vader van onze twee kinderen. We bouwen met elkaar aan een Nieuw Anders door de verbinding in ons gezin sterk te houden, ervaringen te delen en steeds opnieuw stil te staan: waar zijn we in het proces, wat wordt er anders, hoe doen we dat samen. In 2019 werd hij opgenomen in een verpleeghuis, toen was het Nieuwe Anders nog veel beter voelbaar en zichtbaar. Door de jong-dementie zijn onze levens als partners en ouders en de levens van de beide kinderen in een ander perspectief gekomen.

Toekomstplannen waren plotseling gericht op de zorg voor hem en elkaar. Door de lange duur van het proces ontstaat gaandeweg ook weer ruimte voor een eigen leven naast de zorg en aandacht die hij nodig heeft. Dat is fijn, en tegelijkertijd ook vol dilemma’s. Het omgaan met het Nieuwe Anders en de doorlopende aanpassingen daarin, afgestemd op zijn situatie is een belangrijke opgave. Het meeste impact op ons als directe familieleden is het verdriet om het verlies van onze dierbare man en vader.